Η ενασχόληση μου με την εκπαιδευτική πραγματικότητα του διαδικτύου τον τελευταίο καιρό με έκανε να νιώσω παιδαγωγικά "ανεπαρκής". Από την μία οι διδάσκοντες του "παλιού κόσμου" και από την άλλη οι πρωτοπόροι δάσκαλοι με τις καινοτόμες προσεγγίσεις, μέσω τω πρακτικών του web 2.0. Πριν νιώσω έτοιμος να υποδεχθώ την "επανάσταση" της ενσωμάτωσης του web 2.0 στην εκπαιδευτική διαδικασία, θέλω να αναφερθώ σε μια δασκάλα που ανήκει στον λεγόμενο "παλαιό κόσμο".
Η αναλογική δασκάλα λοιπόν δεν γνωρίζει ότι η ενσωμάτωση της τεχνολογίας (ΤΠΕ), ως αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής εμπειρίας, είναι μια συμμετοχική προσέγγιση μάθησης με θετικές επιπτώσεις στην οικοδόμηση της γνώσης. Η αναλογική δασκάλα δεν γνωρίζει να διδάσκει με όρους multitasking, ότι πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στον αναλογικό ή ψηφιακό κόσμο, πως τα βιβλία είναι περιττά αφού υπάρχει το iPad και τέλος έχει παντελή άγνοια ότι οι σύγχρονες εκπαιδευτικές θεωρήσεις την κατατάσσουν στον "παλαιό κόσμο". Η δασκάλα μας, η Μαρία, διδάσκει στην Β΄ τάξη του σχολείου. Έχει 22 παιδιά. Μια τάξη δύσκολη με περιπτώσεις που οριακά κινούνται στο πεδίο των μαθησιακών δυσκολιών, όπως επίσης και μια επιπλέον δασκάλα ειδικής αγωγής μέσα στην αίθουσα για την στήριξη παιδιού με ξεχωριστές ανάγκες. Αυτή η συγκεκριμένη δασκάλα γνωρίζει όμως σε βάθος το γνωστικό της αντικείμενο, πως η μάθηση είναι μια ενεργή διαδικασία που αποσκοπεί στην οικοδόμηση της γνώσης. Προετοιμάζεται κατάλληλα συνεχώς διερευνώντας τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών της. Έχει στόχο, λόγο και άποψη για το έργο που παράγει μαζί με τους μαθητές της. Με ελάχιστη "μετωπική διδασκαλία", με μια φθίνουσα προσέγγιση στη βάση μικρών ομάδων, που συνεργάζονται, παράγουν, διατυπώνουν, διαφωνούν και τελικά οικοδομούν την γνώση. Η μαθησιακή της θεώρηση στοχεύει στην "κουλτούρα της συμμετοχής" των μαθητών στην μαθησιακή εμπειρία, πέρα από τις τραπεζικές αντιλήψεις και τους παθητικούς δέκτες. Αυτήν την δασκάλα θαυμάζω που με ελάχιστα καταφέρνει τόσα πολλά. Αυτή η δασκάλα κάνει το πρώτα της δειλά βήματα στον κόσμο της τεχνολογίας, μετά από 22 χρόνια διδασκαλίας, γνωρίζοντας ότι εκείνο που θα μάθει θα ναι χρήσιμο για την τάξη. Το μέλλον της εκπαίδευσης δεν μπορεί να υποθηκεύεται στην κάθε επόμενη γενιά iPad. Για μένα η προσωπικότητα του δασκάλου είναι βαρύνουσας σημασίας, όσο και αν οι καινούργιες θεωρίες προσπαθούν να υποβαθμίσουν τον ρόλο της. Η αποδόμηση του δασκάλου σε όφελος της αύξησης των κερδών τεχνολογικών εταιριών, δεν με αγγίζει. Με λύπη μου διαβάζω ένα καταιγισμό προτάσεων, ιδεών, πρακτικών που στερούνται κριτικής άποψης, ενώ από την άλλη όλες οι προτάσεις αυτές εμπεριέχουν την θεωρία της μάθησης που μας βολεύει. Η μάθηση δεν μπορεί να ναι εργαλειοθήκη του διαδικτύου. "Τάξη και πράξη", Μαρία. Νιώθω τυχερός που σε συνάντησα.
1 Comment
9/10/2012 12:38:34 am
Κανείς δεν εμποδίζει τον παλιό και νέο κόσμο να συνυπάρχουν. Αλλά να ξέρεις ότι αναπόφευκτα θα συναντηθούν κάποια στιγμή. Είμαι σίγουρη ότι η Μαρία είναι εξαιρετική δασκάλα. Είναι όμως και εξαιρετική μαθήτρια όπως λες και στο πλάι από τον Papert? Οι μαθητές της σπίτια τους αργά ή γρήγορα ή σε άλλα πλαίσια θα έρθουν σε επαφή με την τεχνολογία. Και δε θα το κάνουν για να την ενισχύσουν οικονομικά. Θα είναι -αν δεν είναι ήδη- η καθημερινότητά τους. Την ενισχύουν οι γονείς τους. Η μάθηση είναι μάθηση. Και τα εργαλεία εργαλεία. Τι τα κάνεις κάνει τη διαφορά!
Reply
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
ΣυντάκτηςΑρχείο
April 2019
Seymour PapertΟ καλός δάσκαλος δεν λειτουργεί ως δάσκαλος αλλά ως ένας άνθρωπος ο οποίος εξακολουθεί να μαθαίνει μαζί με τους μαθητές του.
|